Η απόλυτη ανοιξιάτικη γοητεία του μωβ Γλύσινα

Η απόλυτη γοητεία του μωβ στις αυλές των ντόπιων.

Αν το Νυχτολούλουδο είναι το σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού, η Γλυσίνα είναι της άνοιξης. Το άρωμα της ευωδιάζει από μακριά και τα υπέροχα σαν τσαμπιά βιολετί άνθη της δημιουργούν ένα μοναδικό αισθητικό αποτέλεσμα.

⟪Στην Κέρκυρα τις γλυσίνες τις λένε «πασχαλιές», κι όμως πρέπει να τύχει ιδιαίτερα νωρίς το Πάσχα για τις πετύχεις ανθισμένες.⟫

φωτό: Δήμητρα Αλεξοπούλου

⟪Λατινική ονομασία: Wisteria sinensis • Ανθοφορία: Απρίλιος- Μάιος • Διαστάσεις: Μέγιστο ύψος 10- 20μ.⟫

Η γλυσίνα είναι ένα ιδιαίτερα επεκτατικό αναρριχώμενο φυτό αν θέλουμε να φτιάξουμε με εντυπωσιακή πέργκολα ή να καλύψουμε ένα φράκτη. Απλά να θυμάστε ότι πρόκειται για φυλλοβόλο οπότε το χειμώνα θα είστε εκτεθειμένοι σε αδιάκριτα βλέμματα. Από την άλλη, ως φυλλοβόλο είναι ανθεκτική σε χαμηλές θερμοκρασίες. Αν φυτευτεί σε ηλιόλουστη θέση θα μας χαρίσει πλούσια βλάστηση και ανθοφορία.

[Βέβαια, αν αγοράσεις αυτό το φυτό, μην το φυτέψεις ποτέ έξω από μια γλάστρα καθώς σκαρφαλώνει επάνω σε δέντρα και τα καταστρέφει.]

Στην Ελλάδα γνωρίζουμε κυρίως ένα είδος γλυσίνας την γιαπωνέζικη, Wisteria floribunda, στην απλή, αρχική μορφή της. Όλες οι παλιές γλυσίνες με τις οποίες μεγαλώσαμε ανήκουν στο είδος αυτό και έχουν το ίδιο μωβ ανοιχτό χρώμα.

Από τη δεκαετία του ογδόντα άρχισαν να εισάγονται διάφορες καλλιεργημένες ποικιλίες (cultivars), σε λευκό ή ροζ χρώμα και διάφορους τόνους του μωβ.

Είναι εξίσου όμορφες αλλά δεν έχουν την εύρωστη ζωντάνια των παλιών και δυσκολεύονται να προκόψουν. Ακόμα και όταν εγκατασταθούν καλά στη θέση τους δεν μεγαλώνουν με τον αχόρταγο ενθουσιασμό των άλλων, αλλά αργά, με μετρημένη σεμνότητα.

⟪Στη Ναύπακτο, έχουμε την τύχη να την βλέπουμε να ανθίζει αρχές Απρίλη με τα πρώτα δειλά μωβ τσαμπιά ανάμεσα στα φύλλα.⟫

Στην απλή της μορφή, έτσι και πιάσει, η παλιά γλυσίνα δεν θέλει καθόλου περιποίηση. Οι ρίζες της βρίσκουν μόνες τους το νερό που χρειάζονται και τα φύλλα της εκπέμπουν υγεία χωρίς να έχουν τραφεί με κανένα χημικό.

Το μόνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να την κλαδεύουμε συνεχώς και ακατάπαυστα, σε κάθε ευκαιρία, πριν μας σηκώσει τα κεραμίδια και χωθεί στις χαραμάδες των τοίχων. Αλλιώς είναι εκεί για να την χαιρόμαστε… την ευωδιά και το χρώμα της την άνοιξη και την πράσινη φρεσκάδα της στην κάψα του καλοκαιριού.

Το άλλο είδος γλυσίνας, η κινέζικη Wisteria sinensis, που και αυτή εισάγεται τώρα, είναι ίσως ακόμα πιο όμορφη αλλά πολύ πιο ευαίσθητη. Αν όμως πιάσει και αρχίσει να προκόβει, το θέαμα που παρουσιάζει είναι μαγικό. Τα τσαμπιά της είναι συνήθως πιο μακριά, έως και 75 εκατοστά, και τα ανθάκια τους πιο λιγοστά και ντελικάτα και όταν τα βλέπεις στο σύνολο τους είναι σαν αιθέριοι μωβ ή άσπροι ή ροζ σταλακτίτες σε μια ομίχλη χρώματος.

Στην Ιαπωνία και την Κίνα υπάρχουν βοτανικοί κήποι που ειδικεύονται στις γλυσίνες και τέτοια εποχή σχηματίζονται ουρές απ’ έξω να θαυμάσουν το θέαμα.